[FIC] คดีฆาตรกรรมตุ๊กตาลึกลับ !!!! [มาโทโรชิก้า]

พอดีกระผมได้ดูโคนันตอน พ่อมดคนสุดท้ายแห่งศตวรรษ [รอบที่ 20] หนุกสุดในบรรดาพวกเดอะมูฟวี่
แล้วมันมีฉากนึงที่ทำให้ผมสนใจจนต้องดูซ้ำไปซ้ำมาคือตอนที่อายูมิพูดถึงตุ๊กตารัสเซีย ที่เพื่อนพ่อให้มาเป็นของขวัญ
แล้ว เซรัน[ลูกหลานของรัสปูติน]เป็นคนอธิบายว่ามันคืออะไร ผมกอไปกอมาเป็น 10 รอบจนโดนแม่ด่าว่า "แกบ้าอ๊ะป่าว"
คือบ้านผมบ้าโคนันกันทั้งบ้านพ่อผมนี่เวลาว่างนั่งดูโคนัน ส่วนแม่ผมก็นั่งดูโคนันเวลาว่าง [นานๆจะว่างซักที]
แล้วพอดีช่วงนี้พ่อกะแม่ผมลาพักร้อนเลยมาอยู๋บ้านกะไปเที่ยวทะเลกันแต่อากาศไม่เป็นใจเลยต้องล้มเลิก เอาง่ายๆ ฝนแม่งตกทุกวันอ่ะห่า
ต้องซื้อเสบียงมาตุนไว้ที่บ้านทำเหมือนกะบ้านจะโดนสึนามิ แต่ก็นะ ช่วงนี้ครอบครัวผมกะลังไล่ดูโคนันตั้งแต่ปี 1 ถึง ปี 9
แล้ววันนี้ผมก็มานั่งค้นประวัติ ไอ้มาโทโรชิก้านี่ว่ามันมีความเป้นมาอย่างไร ซึ่งก็ได้ไปเจอตุ๊กตารัสเซีย
ซึ่งหน้าตาโครตรสยองเลยมันทำให้ผมเกิดจินตนาการ ในการแต่งฟิคเรื่องนี้

เอาล่ะมาเริ่มตคอนที่ 1 กันเลย
ณ โรงเรียนมัธยม เทตัน
เนส : ห้าววววววว ง่วงจริงๆเลยว๊อยย
เตย : เนสหลับในห้องเรียนมันไม่ดีนะ
ไลท์ : ใช่เลยๆ นายไม่ควรหลับนะ เพราะมันจะทำให้เรียนไม่รูเรื่อง
เนส : เอาน่า
ไลท์: เนสเรามีไรให้นายดู แต่น แต้น แต๊นนน โฮมเพจขบวนการนักสืบสามสี เนส เตย ไลท์
เนส : = = มันจะมีไอ้โง่ตัวไหนมั่งที่จะมาใช้บริการ ถ้ามีคนมาให้บริการจริงชั้นจะคว้านท้องเลย
เตย : นายแพ้แล้วล่ะเนส อิอิเพราะเพื่อนของพ่อชั้นเป็นไอ้โง่คนนั้นแหละ
เนส : ไม่จริงงงงง
เตย : คว้านท้องซะ
เนส : ไม่เอาอ๊ะ ใครจะบ้าไปทำงาน
เตย : งั้นถ้าให้จุ๊บทีนึงล่ะ จะว่าไง
เนสหันหน้ามามองเตยด้วยสายตาหื่นเล็กน้อย และประกายดาวระยิบ ระยับ
เตย : แต่มีข้อแม้ว่าต้องไขคดีให้ได้ก่อนนะ ถ้าทำได้ชั้นอาจจะพิจารณายอมคบหาดูใจกะนายก็ได้
เนส : โอเค คร๊าบบบ
ไลท์ : = = จะกี่สิบปี หมอนี่ก็นิสัยเดิม
วันเวลาผ่านไปรวดเร็วดังสายฟ้า
เตย : วันนี้บ่ายโมง ลูกค้าจะมานัดเจอเราที่ KFC สาขา ลาดพร้าว
ไลท์ : เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ
เนส : แน่อยู่แล้วว
เตย : ป๊ะป๋า ขา ทางนี้ค่า
เนส : สวัสดีครับ พ่อตา เอ๊ย คุณพ่อ
ไลท์ : สวัสดีครับ
พ่อเตย : นี่จ๊ะเพื่อนของพ่อ ชื่อ ฮิเดโยชิ เป็น บ.ก. ของแม็กกาซีน ซันเดย์
ฮิเดโยชิ : ได้ฟังเรื่องต่างๆแล้ว รู้สึกว่าพวกเธอนี่มีเพื่อนเป็นนักสืบคนดังสินะที่ชื่อ คุโด้ ชินอิจิน่ะ
เตย : ค่ะ แต่ว่า คุโด้ เขา...
ฮิเดโยชิ : เอ่อคืผมมีเรื่องไหว้วานเป็นการส่วนตัวน่ะครับ
เนส : ห๊า ผู้มีสิทธิรับมรดกเหรอครับ
ฮิเดโยชิ : คือนี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับผมโดยตรง เอาเป็นว่าดูนี่ก่อนสิครับ
ฮิเดโยชิ ส่งหนังสือพิมพ์ที่มีรอยถูกตัดให้พวกเนส
ไลท์ : อ๊ะนี่มันตาชัย นักเขียนนวนิยายลึกลับที่พึ่งตายไปเพราะนากรีซเข้าบ้านนี่นา
ฮิเดโยชิ : คือผมมีสิทธิที่จะเป็นผู้สืบทอดมรดกของอาจารย์ชัย
เตย : ไม่จริง
ไลท์ : ทรัพย์สมบัติของลุงชัยมูลค่ามากถึงหลายพันล้านบาทเลยนี่
เนส : ห๊า หลายพันล้าน !!!
พ่อเตย : คือจริงๆแล้ว ฮิเดโยชิคือคนที่คอยดูแลงานของลุงชัยมาโดยตลอด เรียกว่าเป็นเหมือนคนในครอบครัวเลยก็ได้ ชัยน่ะเค้าอยู่ตัวคนเดียว
เพราะฉะนั้น ฮิเดโยชิก็เป็นเหมือนญาติสนิทของเขาและยังได้รับสิทธินี้ด้วยนะ
เนส : มีแบบนี้ด้วยเหรอครับเนี่ย
ฮิเดโยชิ : แต่ว่าเงื่อนไขก็ยากอยู่เหมือนกัน ก็เลยต้องมาไหว้วานพวกคุณ
เนส : เงื่อนไข
ฮิเดโยชิ : คือที่จริงแล้วคนที่มีสิทธิรับมรดกรวมผมแล้วก็มี 5 คน ด้วยกันนะครับ ทุกคนเป็นคนสนิทและมีบุญคุณกับจารย์ชัย
เหมือนเป็นกลุ่มที่คอยทำให้จารย์แกมีฟามสุขอ่ะครับ และเป็นเพื่อนที่คบหากันไปพร้อมๆกันด้วย เลยไม่มีใครโดดเด่น เลยจำเป็นต้องหาคนที่เหมาะสม
ลุงชัยต้องการทดสอบผู้มีสิทธิทั้ง 5 คนเลยเตรียมเกมส์ไว้ให้
ไลท์ : เกมส์อะไรเหรอ ยังไม่มิทราบ
ฮิเดโยชิ : ผู้มีสิทต้องทำตามคำสั่งของตาชัยโดยต้องไปบ้านพักของอาจารย์ที่เชียงใหม่ จากนั้นก็ต้องไขรหัสลับท่เตรียมเอาไว้
ภายในเวลาจำกัดและคนใดพบพินัยกรรมเป็นคนแรกจะได้รับมรดกของอาจารย์ไปทั้งหมด
เนส : ตามเงื่อนไข เกมส์
พ่อเตย : ช่วยหน่อยนะคุณเนส เพราะ ต้นฉบับของชั้นไม่ผ่านหลายครั้งก็ได้ บ.ก. นี่แหละที่คอยช่วย
เตย : เนสตกลงสิ
เนส : ครับๆ แล้วรหัสลับนั่นเป็นแบบไหนครับ
ฮิเดโยชิ : เออใช่ ในจดหมายแนะนำมีคำพูดของอาจารย์ที่เหมือนกลอนอยู่ด้วย นี่ลองอ่านดูสิครับ
ฮิเดโยชิยื่นซองจดหมายให้เนส
เนส : วงดนตรีจะถูกตัดคอตามลำดับก่อนหลังในยามเช้าขากนั้นก็ลองนับจำนวนแล้วก็เรียงลำดับคอของเด็กคนที่สองไปทางขวาของเด็กคนที่ห้า
แล้วจังหวะสนุกๆก็จะเริ่มขึ้น
เตย : ไม่เห็นเข้าใจเลย
ฮิเดโยชิ : มาช่วยผมหน่อยได้ไหมครับ
เนส : ก็น่าสนใจดีนะครับเนี่ย

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง พวกเนสก็ได้ออกเดินทางไปกับรถของฮิเดโยชิ
เตย : จะมีบ้านคนอยู่บนนี้จริงๆเร้ออ
ฮิเดโยชิ : นั่นไงครับบ้านพักของลุงชัย
เตย : ว๊าววว ใหญ่แระก็สวยด้วยเป็นแบบรัสเซียสินะคะ คุณฮิเดโยชิ
ฮิเดโยชิ : รู้จักด้วยเหรอครับ
ไลท์ : มันเหมือนกับหัวหอมเลยแฮะ
คนรับใช้ : เหนือยหน่อยนะครับคุณ ฮิเดโยชิ
ฮิเดโยชิ : อ๋อขอบคุณครับ คุณบีจังโกะ
บีจังโกะ : ผม บีจังโกะ เป็น เลขาของ ลุงชัยครับ
เนส : ผม เนสคุง ครับ
บีจังโกะ: อ๋อ คุณคือเพื่อนของนักสืบคนดังสินะ
เนส : หา
บีจังโกะ : เชิญครับเดี๋ยวเราต้องไปลงเรือกันต่อ
ฟิ้วววววววววว พวกเนสข้ามฟากของแม่น้ำมาสู้คฤหาสน์
ไลท์ : อ๊ะเรือกลับไปแล้ว
บีจังโกะ : เป็นคำสั้งของลุงชัยน่ะครับ จนกว่าจะถึงเวลาเที่ยงคืนของอีก 5 วัน ห้ามติดต่อภายนอกเด็ดขาด
เนส : หา !!!
บีจังโกะ : เชิญทางนี้ครับ คนอื่นคงกำลังรออยู่ในคฤหาสน์
ผู้ร่วมเกมส์คนที่ 1 : ไงฮิเดโยชิ เหรอ
ฮิเดโยชิ : อ๊ะ ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะ "มังกรแห่งการพนัน" นักพนันเร่ร่อนที่ออกทำลายบ่อนที่ญี่ปุ่นพังพินาศภายใน 1 ปี แบงค์อุ
แบงค์อุ : ยินดีที่จำกันได้ แหมม แล้วสาวน้อยน่ารักคนนั้นเป็นใครน่ะ
เตย : ชั้น เตย เป็นผู้ช่วยของคุณฮิเดโยชิ ค่ะ
เนส : ฮะๆๆ ชั้นเพื่อนของนักสือบคนดัง คุโด้ ชินอิจิ
ไลท์ : ฮะๆ ผม เซียนโป๊กเกอร์แก้ผ้า เอ๊ย โอตาคุ น่ะครับ
ผู้ร่วมเกมส์คนที่ 2 : หึหึ ปากก็พูดว่า เป็นนักพนัน แต่จริงๆแล้วแกก็แค่ใช้ทริคโง่ๆ จัดการคนพวกนั้นเองนี่นา เห็นว่าเงินที่ได้มาเอาไปผลาญหมดแล้วนี่
แบงค์อุ : เฮอะ แกเองเรอะ จักพรรดิแห่งโลกมืดจากยุโรป ฮัตโทริ บอส
บอส : ชั้นก็แค่คนข้างบ้านของลุงชัยเท่านั้นเอง
เนส : พวกบิ๊กเนมโผล่มา 2 คนแล้วเรอะเนี่ย หึหึ
บอส : ไอ้คนหน้าตาหื่นนี่มันใครวะ
ทักกี้ : คนคนนี้คือผู้ช่วยของคุณฮิเดโยชิครับ
ผู้ร่วมเกมส์คนที่ 3 : เฮอะ โดนเมียโกงเงินไปจนหมดตูด ลูกน้องหายหัวหมด ชื่อเสียงแกก็หายไปหมด หึหึหึ
บอส : หนอยยยย
เตย : นั่นมัน อาจารย์ ต่าย ผู้ที่เขียนหนังสือตำนาน แฮรี่ พ็อตเตอร์นี่
ต่าย : ว๊าววว ยังมีคนจำชั้นได้ด้วยเหรอเนี่ย
เตย : อย่าบอกนะว่า จารย์ต่ายก็มีสิทธิได้รับมรดกของลุงชัยด้วย
ต่าย : ก้นะ ลุงชัยก็เปรียบเสมือนอาจารย์ของชั้นถึงจะไม่ได้มรดกชั้นก็เฉยๆ
ฮิเดโยชิ : พูดเหมือนตัวเองมีเกรียติแต่ที่จริงแล้วต่อจากผลงานแฮรี่พ็อตเตอร์แล้วก็ยังไม่เห็ฯมีอะไรเลย เห็นว่าโดนสื่อโจมตีว่า ขโมยผลงานของคนอื่นมา
ต่าย : ฮิเดโยชิอย่าพูดมากนา เดี๋ยวก็ได้หายไปเหมือนกับเวทย์มนต์หรอก
ฮิเดโยชิ : อะไรล่ะครับ ผมแค่คุยกับ คุณบอสและคุณเตย
ต่าย : เรอะ ชั้นอยากแข่งเร็วๆแล้วแฮะ เห็นว่ามรดกนี่มหาศาลเลยสินะ
แบงค์อุ : มาจุ๊บกันนะ
สาวใช้ : อ๊า อย่านะ มันไม่ดีนะคะ
แบงค์อุ : เอาน่า ภีมจัง มาเป็นของชั้นเถอะ
ภีม : ไม่นะคะ
ไลท์ : แหมมม หื่นนน่าดูเลยแฮะ
แบงค์ : เฮอะ มีพวกนก พวกกามาดูเนี่ยไม่สนุกเลยแฮะ
ผู้เข้าร่วมเกมส์คนที่ 4 :ได้ยินหมดแล้ว เมื่อกี้น่ะ คาดไว้ไม่มีผิดนิสัยยังเหมือนเดิมเลยนะ
แบงค์อุ : รุ่นพี่ นีสซัง
เนส : นั่นเป็นใครน่ะครับ
ฮิเดโยชิ : นั่น ดอกไม่แห่งเอเชีย นางแบบสาวชาวไทย นีสซัง
นีสซัง : การแข่งครั้งนี้ชั้นกลัวจะแพ้ก็เลย พาผู้ช่วยมาด้วย ขอแนะนำให้รู้จักกับ นักสืบชื่อดัง คุโด้ เบส
เนส : นั่นมันน้องชายของ ชินอิจินี่ เห็นว่า พอสู้กับพี่ชายไม่ได้เลย ไปเอาดีทางด้านโจรสินะ คุณ KILLER ART ค่าหัว 1000 ล้านอนด์
เบส : ไม่นึกเลยว่า เพื่อนสนิทของพี่ผมจะมาอยู่ที่นี่ด้วย
เนส : หึหึหึ
ทนาย : ถ้าทุกคนมาพร้อมกันแล้ว ก็ไปที่หอคอยกันเลยดีกว่านะครับ ผม ทานากะ กาฟิว เป็นทนาย ของคุณ ลุงชัย
ตัดมาที่หอคอย
กาฟิว : ผมจะอ่านข่าวสารของอาจารย์ชัยที่ทิ้งไว้ให้ทุกคนนะครับ
แบงค์ : เลิกพร่ามแล้วเข้าเรื่องหลังเลย
กาฟิว : ครับ
กาฟิวหยิบแผ่นซีดีขึ้นมาจากซอลกระดาศสีน้ำตาลและใส่ไปในเครื่องเล่น
ฟู่ววววว เสียงทีวีดังขึ้น
ฮิเดโยชิ : ลุงชัย
ไลท์ : อัดวิดีโอไว้ซะด้วย
เนส : นั่นนะเหรอ ลุงชัย
ลุงชัย : ไง สวัสดีเพื่อนรักคนสำคัญของชั้น ทุกคนที่เป็นสมาชิกของชั้น เมื่อใดที่ท่านได้ดูวิดีโอม้วนนี้ก็แสดงว่าชั้นไม่ได้อยู๋บนโลกใบนี้แล้ว
ชั้นขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาร่วมในเกมส์ลึกลับสุดท้ายของชั้น เพื่อไม่ให้เสียเวลา งั้นชั้นจะขอพูดเรื่องเกี่ยวกับคำใบ้เลยแล้วกัน
รหัสลับที่อยู่ในมือของทุกท่านไม่มีความหมายอะไร แต่ชั้นได้เตรียมข่าวสารของจริงเอาไว้ หันไปดูข้างหลังก็แล้วกัน
ฟุ่บบบบบบบบ กาฟิวดับไฟในห้อง
เนส : อะไรน่ะ
เตย : นั่นมัน ข่าวสารอีกอย่างเรอะ
ลุงชัย : ทาเนียผู้เล่นไวโอลีน1 มาเรียผู้เล่นไวโอลีน2 โอริก้าผู้เล่นวิโอล่า เอมิลผู้เล่นเชลโล่ และ อิบราผู้เล่นคอนทาบัส
ตุ๊กตารัสเซียทั้งห้าตัวที่ประกอบไปด้วยเคื่องดนตรีเป็นวงดนตรี ควีนเบ็ดเหมือนกับพวกเธอทั้ง 5 คน ค่อปริศนาอย่างที่ 2 การเอารหัสลับทั้งหมดมารวมกันคือควาทต้องการของชั้น
ถ้าหากต้องการร่วมเล่นก็เอาไปเลยเครื่องดนตรีที่เตรียมไว้
แบงค์อุ : ไม่ยากเลย ชั้นจะเอาคอนทาบัส
บอส : ชั้นขอไวโอลีนแล้วกัน
ต่าย : ชั้นก็ของไวโอลีน
นีส : ชั้นขอวิโอล่าแล้วกัน
ฮิเดโยชิ : งั้นผมขอเชลโล่

ลัลลล๊า ตอนต่อไปจะเป็นไงน๊า โปรดติดตามชม

เอาให้คนอื่นมีบทด้วยนะ ไม่ใช่มาเด่นแค่3คน= =

จะรอติดตามต่อ พี่โยรุจะไปพูดอย่างนั้นทำม๊ายยยยยยยย เข้าทางเนสเลยดูซิ~

คนแต่งไปตายไป๊

พระเอกอย่างข้อยยังบ่ได้ออก

.........

สนุกแฮะ

อยากอ่านตอนต่อไปไวๆ...

อย่าลืมแต่งต่อด้วยล่ะ

เฮ่ย! ฮิเดโยชิมาจากไหน

ทำไมทุกคนอยู่คนละฝ่ายอย่างนี้ล่ะ แย่แล้วๆ

มาเริ่มตอนที่ 2 กันเลยดีฟ่า เห็นว่าท่านเตยชอบมากๆ ข้าน้อยจะพยายามรีบเร่งแต่งให้เสร็จให้เร็วๆ
เพื่อคนที่กระผมหลงรักก จิดาภา เก้าแสนสุข

แบงค์อุ : ทีนี้ก็ได้ผู้เข้าร่วมครบแล้ว เรามาหาทางแก้ปริศนาได้แล้วสินะ
ต่าย : ใช่สิ ในคำใบ้จุดที่น่าสนใจที่สุดคือ
บอส : สมกับที่เป็นคนแต่งนวนิยายคนดังเลย จริงๆแล้วชั้นก็ติดในรหัสลับความสูงของตุ๊กตาเหมือนกัน
วงดนตรีจะถูกตัดคอตามลำดับในยามเช้า และจุดนี้แหละที่ผมคิดเป็นจิดสำคัญ
แบงค์อุ : เฮอะ นึกว่าจะมีทีเด็ดอะไรที่แท้ก็พวกดาดๆ เรื่องแค่นี้ใครๆก็มองออกทั้งนั้นแหละ
บอส : ผมว่าคุณไปนอนกอดปะหลักขิกแล้วหลับไปเลยจะดีกว่านะครับ
แบงค์อุ : อยากได้เงินใช้มั๊ยล่ะ ถึงขนาดยอมขายบริษัทของพ่อตัวเอง แล้วยักยอกเงินไปทำธุรมืด
เบส : ใจเย็นๆก่อนนะครับทุกคน เข้ากันได้ดีมากเลยนะครับแบบนี้ แต่ว่าพวกคุณช่วยกันร่วมมือคิดกันดีกว่ามั้ง รึวาอยากให้มีใครหลุดโผไปมั่งไหมครับ หึหึ
ด้วยคำบอกใบ้ดังกล่าวอาจทำให้ใครคนใดคนหนึ่งได้เปรียบ ระวังไว้หน่อยนะครับ หึหึ
บีจังโกะ : ทุกท่านครับขอให้ทุกท่านไปพักที่ห้องก่อนนะครับ เดี๋ยวจะให้ ภีมจังพาไป่ห้องของแต่ละคนนะครับ
เนส : แหะๆ เกรงใจจัง
บีจังโกะ : พักผ่อนให้สบายนะครับแล้วก็ชุ่มไปด้วยเลือด
เนส : อะไรนะ
บีจังโกะ : ป่าวครับ
ตัดมาดูที่ ระหว่างที่ภีมนำทางให้พวกเนสไปที่ห้อง
เตย : ห๊า ภีมจังอายุพึง 15 เองเหรอคะ
ภีม : ค่ะ
ไลท์ : ได้มาทำงานในภูเขาตั้งแต้อายุแค่นี้สุดยอดเลยนะครับ
ภีม : ชั้นน่ะเป้นแฟนตัวยงของอาจารย์ชัยค่ะ ก็เลยชอบเอางานเขียนของตัวเองมาให้อาจารย์ช่วยดู ก็เลยเหมือนลูกศิษย์จารย์แกไปโดยปริยายเลยค่ะ
เตย : เป็นคฤหาสน์ที่สุดยอดไปเลยไม่เหมือนกับอยู่เมืองไทยเลย
ภีม : ใช่ค่ะ คฤหาสน์หลังนี้เคยเป็นโรงแรมสำหรับตอนค้าขายกับรัสเซีย ต่อมาอาจารย์แกใช้เงินหลายร้อยล้านทุ่มซื้อมา
ของที่ตกแต่งท้งหมดเป็นของที่นำเข้ามาจากทั่วโลกเลยค่ะ ดูสิคะ นั่นคือหอคอยนาฬิกาที่ที่เคยวางตุ๊กตาอยู่
ตึ๊งงงงง ตึ๊งงงงงงงงง เสียงนาฬิกายักษ์ตีดังสนั่นขั้น
นีส : เรื่องที่ชั้นยังไม่มั่นใจคือ ทำไมเธอถึงได้ชอบใส่หน้ากาก เท็นกุนัก
เบส : เป็นความชอบส่วนตัวของผมนะครับ
นีส : ยังไงก็ช่วยหน่อยนะคะ เพราะน้องชายชั้นต้องการเงินค่ารักษาพยาบาลมาก
เบส : แน่นอนครับ
ตัดมาดูที่พวกเนสกันบ้าง
เนส : อ๊ากกก หิวข้าว หิวข้าวจนทำไรไม่ได้เลย
ไลท์ : ก็เค้าจะจัดให้ทานตอน 4 ทุ่มครึ่งนี่
เตย : จริงๆเลยน๊า
ไลท์ : คนรัสเซียน่ะกินกันค่อนข้างดึกผมว่าอาหารต้องมาช้าแน่เลย
ตึ๊งงงงง ตึ๊งงงงงง
เตย : เสียงนาฬิกาบอกเวลา 4 ทุ่มตรงนี่
เนส : อ๊ากกก อีกตั้งครึ่งชั่วโมง น่ะ
ณ หอคอยนาฬิกา
แบงค์อุ : ลุงชัยผมขอทรัพย์สินที่คุณมีอยู่ทั้งหมดนะ การตัดคอตามลำดับ มันต้องเกี่ยวกับอะไรบางอย่างกับส่วนสูงของตุ๊กตาแน่นอน
อิบราผู้เล่นคอนทราบัสสูง 20 ซ.ม. เอลมิลผู้เล่นเชลโล่สูง 30 ซ.ม. โอริก้าเล่นวิโอล่าสูง 40 ซ.ม. มาเรียผู้เล่นไวโอลีน1สูง 40 ซ.ม.
ซักพักก็มีคนย่องเข้ามาเอารูปปั้นมาฟาดเข้าที่หัวแบงค์อุ
แบงค์อุ : อั๊กกกกก
ตัดมาดูที่ห้องอาหาร
เนส : ง่ำหย่อยจังเลยย
ไลท์ : ฮะๆ อร่อยจริงๆด้วย
เตย : อืมมมม อย่ากินเร็วสิเดี๋ยวติดคอตายหรอก
บีจังโกะ : นี่คุณภีมทำไมคุณแบงค์อุไทนอาหารล่ะ
ภีม : คือว่า ดิฉันเรียกเขาแล้วแต่ไม่มีเสียงติบมาเลย
ซักพักเนสซึ่งมองไปรอบห้องแหงนหน้าไปดูบนเพดานเห็นรอยน้ำซึมออกมาจากห้องแบงค์อุ
ตัดมาดูที่ห้องแบงค์อุ
เนส : แบงค์อุ แบค์อุ
บีจังโกะ : ใช้มาสเตอร์คีย์นี่สิครับ
เนส : รอก่อนนะแบงค์อุ
เบส : อย่าช้าสิ ฟุ่บบบบบบบบบบบบบ
เบสใช้ดาบเล่มยาวฟันประตูออก และทุกคนกวิ่งเข้าไปในห้องของแบงค์อุ
เนส : เสียงนี้มันมาจากในห้องน้ำ
ฟุ่บบบ เนสเปิดประตูห้องน้ำออก และพบว่า แบงค์อุนอนอยู่ในอ่างน้ำพร้อมกับเลือดสีแดงฉานน โรยด้วยดอกกุหลาบแดง พร้อมตุ๊กตาและคอนทาบัส

ตอนต่อไปจะเป้นอย่างไรช่วยลุ้นกันหน่อยนน่ะ

ทำไมภีมกลายเป็นผู้หญิงอะ - -*

รออ่านตอนต่อไปละ

Lightdramon พิมพ์ว่า:

ทำไมภีมกลายเป็นผู้หญิงอะ - -*

รออ่านตอนต่อไปละ

ตัวละครไม่พอ

ตอนที่ 3 ลัลล๊า เอาล่ะแบงค์อุจะตายไหมน๊า

เนส : ตัดคอไปตามลำดับ
เบส : อิบรา คอนทาบัส
กาฟิว : งั้นตุ๊กตาตัวอื่นก็...
ทุกคนวิ่งไปยังห้องที่มีตุ๊กตาวางอยู่
บีจังโกะ : หา....
ไลท์ : ไม่มี...
เบส : มาช้าไปรึเนี่ย
เนส : หนอยย เจ็บใจนัก
นีส : เอาไปหมดเลย
เตย : ตัดคอไปตามลำดับ..
ต่าย : งั้นหมายความว่า
ฮิเดโยชิ : ไม่นะคนที่จะถูกฆ่าคนต่อไปคือชั้นรึนี่
ตัดมาที่ห้องนั่งเล่น
เบส : รึสึกว่า แบงค์อุจะถูกตีจากด้านหลัง
ฮิเดโยชิ :ใครกันที่ทำ
ภีม : เอานี่ค่ะ นี่โกโก้ร้อนสำหรับทุกท่าน
เตย: ยังไงก็ตามเราก็ต้องแจ้งตำรวจนะ
บอส : ลืมแล้วรึไงว่าที่นี่น่ะถูกตัดขาดจากโลกภายนอก
ต่าย : แต่ว่าทำไมคนร้ายถึงต้องเอาตุ๊กตาวางไว้ข้างศพแบงค์อุล่ะ
เบส : ทำให้เหมือนไม่ใช่เหรอครับ
ไลท์ : ทำให้เหมือนน
เบส : ลืมแล้วเหรอครับ รหัสลับนั่นน่ะ
ไลท์ : หา...
เบส : วงดนตรีจะถูกตัดหัวตามลำดับยามเช้า ตุ๊กตารัสเซียที่ลอยอยู่ในอ่างอาบน้ำข้างศพแบงค์อุ ในบรรดาตุ๊กตาทั้ง 5 ตุ๊กตาตัวนั้นเป็นตัวที่เตี้ยที่สุด
ไลท์ : ถ้าอย่างนั้น แบงค์อุก็ถูกฆ่าให้เหมืนกับในรหัสใช่ไหมครับ
ฮิเดโยชิ : เดี๋ยว....ก่อนสิครับ ไอ้ตามลำดับที่ว่า ตัวที่เตี้ยเป็นอันดับที่สองคือ เอมิลผู้เล่นเชลโล่เหมือนกับผมสินะครับ
นีส : คุณฮิเดโยชิก็คงกลัวมากเลยสินะคะ คุณเบสก็พูดไม่ดีเลย แค่แบงค์ถูกฆ่าไปคนเดียวมันจะเหมือนกันได้ยังไง แต่คุณพูดเหมือนกับฆาตรกรรมต่อเนื่อง
บอส : แล้วคิดว่าเป็นอย่างนั้นเหรอครับ ผมคิดว่าโอกาศที่จะเกิดขึ้น ไม่ใช่ว่าจะเป็น 0 % เลยทีเดียว
เนส : ตราบใดที่ยังมีเปอร์เซ็นความเป็นไปได้อยู่ ก็คือยังมีโอกาสอยู่นั่นแหละ
ตึ๊งงงง ตึ๊งงงง นาฬิกาตีบอกเวลาเที่ยงคืน
กาฟิว : นี่ก็เที่ยงคืนแล้ว ทุกท่านเข้าไปพักผ่อนก่อนเถอะครับ
ฮิเดโยชิ : คุณทนายตุ๊กตานั่นเป็นอันเดียวกับที่ลอยอยู่กับศพแบงค์อุรึป่าวครับ
กาฟิว : แต่ตุ๊กตานี่เป็นรหัสลับอย่างนึงของอาจารย์ชัยนะครับและหลังจากนี้อีก 5 วันทุกคนต้องทำตามกฏอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เตย : น่ากลัวจัง
ต่าย : คิดเหรอว่าเรื่องแค่นี้จะทำให้ยอมแพ้น่ะ
นีส : ใช่
ไลท์ : พยายามเข้าล่ะ
เบส : กถ้างั้นผมขอตัวกลับไปพักกผ่อนก่อนนะครับต้องเตรียมตัวสู้ในวันพรุ่งนี้
นีส : งั้นพวกเราก็...
เนส : อ๊ะเดี๋ยวก่อนครับ ถ้ายังไงก่อนนอนก็ขอให้ทุกท่านล็อกห้องให้สนิทด้วยนะครับ ถ้าใครเรียกก็อย่าเปิดเด็ดขาดนะครับ
ต่าย : เดี๋ยวก่อนสิ หมายความว่ายังไง
ไลท์ : ทุกคนก็คงเข้าใจดีอยู่แล้วครับ เพราะในนี้มีคนที่เป็นฆาตรกรอยู่
นีส :พูดเป็นเล่นน่า
เตย : จริงๆนะคะ รอบคฤหาสน์นี่เป็นทะเลสาปที่มีน้ำเย็นเหมือนน้ำแข็งซึ่งเป็นไปได้ยากว่าฆาตรกรจะมาจากภายนอก
ไลท์ : ผมไม่กลัวหรอกเพราะผมมี อุเมะโมริ เก็นตะอยู่ด้วย
ตัดมาดูที่ห้องของฮิเดโยชิ
ฮิเดโยชิ : ไม่ตลกเลยนะ
แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก
ฮิเดโยชิ : ใส่กุญแจล็อคไว้ 5 ชั้นแบบนี้คงปลอดภัยแล้วล่ะ ยังไงก็ตามมันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแล้ว ถึงอยากได้มรดกแค่ไหน แต่ต้องเอาชีวตมาทิ้งมันไม่สนุกเลยนะ
แต่ว่าถ้ามันเป็นเรื่องจริง คนที่จะถูกฆ่าคนต่อไปคือชั้นที่เป็นตุ๊กตาอันดับสอง ฟี๊ ฟี๊
เสียงกรนของฮิเดโยชิดังลั่งขึ้น พร้องกับฟุ๊บหลับไปอย่างรวดเร็ว
แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาในคฤหาสน์ เสียงฝีเท้าค่อยๆเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ผ่านห้องของทุกคนและไปที่ห้องของฮิเดโยชิ
คนร้าย : ฮึ ล็อคไว้ 5 ชั้นมันก็ไร้ประโยชน์ เพราะชั้นคือปิศาจผู้หิวโหย
ฟุ๊บบบบ คนร้ายหายเข้าไปในห้องของฮิเดโยชิอย่างรวดเร็ว
คนร้ายหยิบมีดขึ้นมาอย่างช้าๆ รูดปิดผ้าม่านที่มีแสงจันทร์ส่องเข้ามา พร้อมกับแทงมีดใส่ฮิเดโยชิอย่างไม่หยุดยั้ง จนเกิดเป็นแผลหลายสิบรู
คนร้าย : หึหึ พรุ่งนี้จะได้เริ่มบรรเลงอีกรอบแล้ว5555555555555555555
ตัดมายามเช้า
เนส : ว๊อยยย ไมตัวมันหนักอย่างนี้นะ
ไลท์ : โอ๊ยยยปวดตูด
เตย : ห้าววววววว สบาย สบาย
ไลท์ : ที่ทุกคนหลับเป็นตายอย่างนี้มันแปลกนะ ทำไมกัน รึว่า....
พวกไลท์จึงวิ่งไปที่ห้องที่มีตู๊กตาเก็บอยู่
เตย : นั่นมันตุ๊กตาตัวที่สองนี่
ไลท์ : เอมิลผู้เล่นเชลโล่
เนส : นั่นคุณฮิเดโยชินี่ มันเกิดอะไรขึ้นครับ
ฟุ่บบบบบ ทันทีที่เนสแตะตัวฮิเดโยชิ ฮิเดโยชิก็ได้ล้มลงไปกองกับพื้น
เตย : กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!!
ไลท์ : ว๊ายยยยยยยยยยยยยย
เนส : ไม่จริง..
บีจังโกะ : มีอะไรเหรอครับเห็นร้องซะดังลั่น
พวกคุณพ่อบ้านและผู้ร่วมเกมส์คนอื่นๆ ต่างรีบวิ่งมาที่ห้องที่มีตุ๊กตาซ่อนไว้
ต่าย : คุณฮิเดโยชิ..
เบส : รู้สึกจะมีเหยื่อรายที่สองจนได้นะครับ เป็นไปตามที่ผมคิดไว้เลย

ตอนหน้าจะเป็นอย่างไรต้องติดตามชม

พอรู้ว่าจะตายแล้วทำไมไม่อยู่รวมกลุ่มกันฟะ จะแยกกันทำไม ฮิเดโยชิตัวสำคัญซะด้วย

ขี้เกียจอ่าน พระเอกตาย -*-

คิดว่าพอแต่งแล้วอยากให้จบเลย เพราะไม่อยากดองไว้

มาเริ่มตอนที่ 4 กันเลย

เบส : ผมคิดว่า ถ้าคุณฮิเดโยชิ กับ คุณ แบงค์อุล็อคห้องและปิดหน้าต่างดีๆ มันก็ไม่มีโอกาสที่คนร้ายจะฆ่าแน่นอน ผมเลยคิดว่ามันต้องมีประตูลับ
อย่างแน่นอน เลยทีเดียวล่ะครับ
เนส : งั้นลองไปหาดูที่ห้องของทุกคนดีกว่า
เวลาผ่านไปซักพักพวกเนสสึก็มาถึงห้องของฮิเดโยชิเพื่อหาประตูกล
กาฟิว : มีประตูลับด้วยเหรอ
เบส : บางทีคนร้ายอาจเข้าออกจากห้องนี้ด้วยวิธีนี้ก็ได้
ต่าย : แบบนี้ก็ไม่ต้องใช้กุญแจน่ะสิ
บีจังโกะ : ผมอยู่ที่นี่มาหลายปีทางเข้าออกผมรู้หมดแต่ไม่เคยเจอของแบบนี้เลย
เบส : ผมนึกออกแล้วล่ะครับ ที่นี่เคนเป็นโรงแรมมาก่อนโดยคนรัสเซียเป็นคนสร้างและเจ้าของคงเป็นนักมายากลที่มีชื่อเสียงพอสมควร
บีจังโกะ : ครับ ดูเหมือนนายท่านก็เคยพูดแบบนั้น
ไลท์ : บางทีห้องของทุกคนอาจจะมีกลไกแบบนี้ก็ได้นะครับ เราลองไปตรวจดูกัน
เตย : รู้สึกไม่ค่อยดีเลยแฮะ
เบส : ผมจะไปรวจห้องของทุกคนตามลำดับนะครับ เริ่มจากห้อง คุณนีสก่อนเลยครับ
เวลาผ่านไปทุกคนเดินทางไปที่ห้องของนีสซัง
เบส : อืมมม ห้องคุณนีสเหมือนจะลมมาจากข้างล่างนะครับเนี่ย
นีส : อะไรเนี่ย ลมเย็นๆแบบนี้
เบส : นี่ไงครับ ทางเดินลับไปยังห้องใต้ดิน แถมในนี้ยังมีของที่ไม่ควรดูอยู่ด้วย
เตย : นั่นอะไรน่ะ
ไลท์ : นี่มัน จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก โครงกระดูกนี่หว่า
เบส : บางทีที่นี่อาจเป็นสุสานเก่าก็ได้นะ ครับ เพราะฉะนั้นระวัหน่อยก็ดีนะครับคุณนีส
นีส : ค่ะ
ตัดมาที่ห้องต่าย
เบส : หึหึหลังรูปนี่มีอะไรน๊า
ต่าย : ห้องชั้นมีเซฟลับด้วย
เนส : ข้างในมีอะไรน่าสนใจไหมน๊า
บอส : ชักสนุกแลว้สิครับ
ตัดมาที่ห้องของบอส
เบส : นี่คือประตูกลครับ พอเราหาปุ่มกดมันเจอ เราก็สามารถเปิดได้
เนส : ตรงไหนหว่า
เบส : ลองครำๆแถวผนังดูสิครับ อาจเจออะไรดีๆก็ได้
ต่าย : ตรงนี้ ทำไมผนังตรงนี้มันแปลกๆนะ ลองกดดีกว่า
จึ๊กก ฟุ่บบบบ ฟุ่บบบ ฟุ่บบบบ ประตูกลค่อยๆเปิดออก
เบส : ในห้องของคุณบอสเป็นชุดเก่าแก่โบราณหายาก
บอส : สวยจัง
ตัดมาที่ห้องของเตย
เตย : ห้องชั้นไม่มีอะไรผิดปกติหรอกค่ะ
เบส : ไม่เลย นี่คือเมจิก มิลเล่อ ห้องข้างๆสามารถมองเห็นคุณได้ครับ
เตย : ห้องข้างๆเหรอ
เนส : น่าจะรู้ให้ได้เร็วกว่านี้นะ
เตย : ตาบ้า
ผัวะ เตยตบหน้าเนสอย่างแรง
ไลท์ : ชั้นไม่สนเรือนร่างของหญิงสาวอยู่แล้ว
เตย : คุณภีมคะ กรุณาเอาผ้าหรืออะไรที่ปิดได้มาหน่อยสิคะ
ภีม : ค่ะ ฮะๆ
เบส : ส่วนห้องของผม ผมจะไปตรวจเองเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีทางเข้ามาจากข้างนอกได้
เนส : ห้องของผมกับไลท์ ผมก็จะตรวจเองนะครับ
ไลท์ : ใช่เราควรไปตรวจห้องของ คุณกาฟิว คุณบีจังโกะ และ คุณภีมเพื่อความแน่ใจนะครับ
ภีม : ช่วยหน่อยนะคะ
กาฟิว : งั้นเหรอครับ
ตัดมาที่ห้องภีม
ต่าย : หน้ากากนั่นหน้ารักจังนะคะ
เบส : ไม่หรอกครับ หน้าต่างนี่มีรูส่องได้ ไม่ทราบว่าคุณเจาะรึเปล่าครับ
เตย : ป้วห้องข้างนี่เป็นห้องของใครเหรอครับ
ภีม : เอ่ออ....เป็นห้องของลุงชัยค่ะ
เบส : ที่ห้องของคุณกาฟิวและห้องของคุณบีจังโกะไม่มีอะไรเลยนะครับ
บีจังโกะ : ฟู่วว รอดตัวไป
ไลท์ : คุณบีจังโกะครับ แล้วมาสเตอร์คีย์ล่ะครับ
บีจังโกะ : อ่อผมเก็บเอาไว้ที่เคาท์เตอร์น่ะครับ
ไลท์ : แบบนี้โอกาสที่ใครจะหยิบไปได้ก็สบายมากเลยสิครับ
กาฟิว : งั้นมาฝากกับผมไหมครับ
เบส : คุณทนายครับ คุณนั่นแหละครับที่จะได้เปรียบกว่าคนอื่น เพราะฉะนั้นเอามาฝากไว้ที่ผม
บอส : จะบ้าเหรอ
เบส : งั้นพวกคุณก็ล็อคผมไว้ในห้องได้เลยครับ เพื่อไม่ให้ผมออกจากห้องได้
ต่าย : ถ้าเป็นคุณก็พอไว้ใจได้
เบส : ตกลงไหมครับ
ไลท์ : หึหึ ถึงเป็นนักมายากลแต่ก็สามารถหายตัวไปหาทุกคนได้โดยไม่ใช้มาสเตอร์คีย์ก็ได้จริงไหมครับ
เนส : ไลท์ ไม่เอาน่า
เตย : พูดแรงไปแล้วนะ
เบส : ไม่ไว้ใจกันเหรอครับ เราพึ่งรู้จักกันเมื่อวานเอง หรือว่าเรากลายเป็ฯคู่แค้นกันมาแต่อดีตกันแล้ว

แล้วจะรออ่านต่อนะ

สนุกอ่า มาต่อเร็วๆล่ะ

มาเริ่มตอนที่ 5 ดีกว่า

จริงๆแล้วแต่งเสร็จแล้วแต่พอจะกดส่งไฟเสือกตก จะร้องไห้

ป.ล.ชั้นจะรักท่านเตยคนเดียวววววววว !!

เตย : พอเหอะน่า
เนส : หมอนี่มันคนไม่น่าไว้ใจนะ
เบส : หึหึ ซักวันคุณก็คงเข้าใจเองแหละครับ
เนส : ชิส์
ไลท์ : ไปเถอะเนส พอได้แล้ว
เบส : ขอตัวไปตรวจกับดักในห้องก่อนนะครับ
ตัดมาที่ห้องของเบส
เบส : หึหึ กลไกตื้นๆ แค่ชั้นดึงได้เจ้านี่ออกกับดักก็โผล่แล้ว
เบส เข้าไปในห้องแล้วแล้วดึงเชือกรูดม่านออกทำให้มีประตูลับที่สามารถออกไปข้างนอกได่แต่ไม่สามารถเข้ามาข้างในได้
เบส : ก๊ากกกกกกกก แบบนี้ได้สนุกแน่นอน การแสดงที่เต็มไปด้วยเลือดจะเริ่มแล้ว
ตัดมาที่ห้องรับแขก
เตย : เนสเธอเป็นอะไรเห็นเคร่งเครียดมานานแล้ว
เนส : ชั้นกำลังสงสัยน่ะสิ ว่าตุ๊กตาน่ะเรียงกันตามลำดับความสูงก็จริงแต่ วิโอร่า กับ มาเรียน่ะสิสูงเท่ากันทำให้ไม่รู้ว่าคนที่จะถูกฆ่าคนต่อไปคือใคร
ไลท์ : แล้ววิโอล่ากับไวโอลินน่ะอันไหนยาวกว่ากัน
นีส : วิโอล่ายาวกว่าไวโอลิน แต่เสียงของวิโอล่านั้นด้อยกว่าไวโอลีน น้อยครั้งที่วิโอล่าจะได้เป็นเครื่องดนตรีชิ้นเอกแต่ก็นะ
สิ่งของแต่ล่ะอย่างย่อมมีประโยชน์ของมันเองเหมือนกับภาพปะกอบนิยายนั่นแหละ
เตย : ยังไงเหรอคะ
นีส : จะเล่าให้ฟังแล้วกัน ชั้นน่ะวาดภาพออกมาจากใจ แต่กลับมีจดหมายต่อว่ามาโดยตลอด จนชั้นเซ็ง
แต่แล้วลุงชัยเองก็บอกว่าไม่เป็นไร ทำให้ชั้นรู้สึกดี แต่ว่าใบหน้าที่อบอุ่น ยิ้มแย้มเมตตานั่นน่ะเป็นแค่หน้ากาก
ชั้นว่าตรงนี้ถามคุณแม่บ้านจะง่ายกว้านะ เพราะชั้นว่าเธอคงรู้ดีเพราะ ในห้องเธอมีรูเล็กๆอยู่คงเห็นบ่ะสิใบหน้าที่แท้จริงเวลาถอดหน้ากาก
ภีม : คือ...
นีส : คนเราน่ะมันน่ากลัวว่าเราจะใส่หน้ากาตอนไหน หรือถอดตอนไหน นั่นแหละคือสิ่งสำคัญชั้นว่าคนอย่างนั้นตายไปได้ก็ดี
ชั้นขอไปพักก่อนนะ
เนส : ตรงไปไหม
เตย :กลับห้องเถอะ
เนส :คุณนีส ผมอยากรู้ว่าจุดประสงค์ที่คุณมาที่นี่ทำไม
นีส :งั้นเหรอจะบอกให้ก็ได้น้องชายชั้นน่ะถูกไฟครอกน่ะสิ จำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมาก ซึ่งมีแต่มรดกนี่เท่านั้นที่ดูจะง่ายที่สุด
เนส : งั้นเหรอครับ
นีส : ขอตัวล่ะคะ
ตัดกลับมาที่ห้อง
เนสกำลังนอนคิดอย่างเคร่งเครียดดด
เนส : ทำไม ทำไมถึงต้องใช้ตุ๊กตาสื่อล่ะ ทำไมกัน
ก๊อก ก๊อก ก๊อกก เสียงเคาะประตูดังขึ้น
เนส : ใครน่ะ
เตย : นี่ชั้นเอง ชั้นทำน้ำชามาให้น่ะ เห็นเธอกำลังเครียด
เนส : เตยเธอเคยสงสัยใยว่าอะไรสำคัญที่สุดในชีวิต
เตย : เอ่อ
เนส : ถ้าชั้นสารภาพล่ะว่าชั้นคือคนร้ายเธอจะทำไง
เตย : ก็คงบอกให้เธอมอบตัวน่ะสิถามได้
เนส : แต่สิ่งที่สำคัญสำหรับชั้นน่ะไม่ใช่เงินตราหรืออะไรทั้งนั้นแต่คือเธอไงล่ะ
เตย : เนสชั้นว่าเราควร..
เนส : เถอะน่า ผมอยากขอรับสิ่งล้ำค่าชิ้นนี่ก่อนได้ไหม
เตย : เนสส ชั้นว่ามันยังไม่....
เนส ล้มนอนทับเตย
เนส : ชั้นขอรับสิ่งของล้ำค่านี่ก่อนแล้วกัน
นีส : กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!!! ทำไมเธอถึงได้
เตย : เสียงอะไรน่ะ
เนส : เสียงมาจากห้องคุณนีส
นีส :ทำไมคุณถึง
คนร้าย : ขอส่งวิญญาณเธอไปสวรรค์ล่ะนะ
ไลท์ : เสียงอะไรน่ะเนส แล้วทำไมนายถึงได้ถอดเสื้อล่ะ
เนส : ไม่มีอะไรหรอก แค่ร้อนน่ะ
เตย : รีบไปดูคุณนีสก่อนเถอะ
ภีม : แย่แล้วค่ะคุณกาฟิว คุณนีสล็อคห้องแล้วก็กรี๊ดดดออกมา
เนส : มีอะไรเหรอครับ
กาฟิว : ไม่จริงน่า
เนส : รีบไปเอามาสเตอร์คีย์มาสิ
เบส : กุญแจมันอยู่ที่ผมนี่นาคนรายไม่มีทางเข้าไปหาคุณนีสได้แน่นอน
แกร๊กกก เสียงไขกุญแจ และพวกเนสค่อยๆเปิดประตูห้องออกก็พบร่างนีสถูกรัดคอจนตายนอนอยู่ที่พื้น
กาฟิว : ไม่จริงน่า ตายอีกแล้วเหรอ
ภีม : กรี๊ดดดดดดด !!!
เตย : ไม่น่าเลยยย
ไลท์ : อาเมนต์
เบส : ไม่น่าเชื่อ
เนส : ไม่จริง แฮ่กๆ มันน่าจะอยู่ในห้องนี้สิ
ไลท์ : หาอะไรน่ะเนส
เนส : นี่คือชั้น 3 กุญแจห้องก็อยู่ในลิ้นชัก เพราะงั้นแล้วไม่มีทางที่คนร้ายจะเข้ามาได้เลยเพราะฉนั้นนี่คือการฆาตรกรรมในห้องปิดตายยังไงล่ะ
ตอนหน้ามาลุ้นกันว่าใครจะเป็นคนร้ายความจริงมีเพียงสิบอย่างเท่านั้น

Signature อีสาวนอนกลิ้ง นั่นมันอาร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย

Lightdramon พิมพ์ว่า:

Signature อีสาวนอนกลิ้ง นั่นมันอาร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย

แฟนผมเอง ^O^