Parallel Extinction

นี่เป็นฟิคที่ผมแต่งเป็น[ภาคโลกคู่ขนานกับฟิคหลัก]ที่เนสแต่งไว้ที่บอร์ด Manga-thนะครับ
http://www.manga-th.com/forum/viewtopic.php?f=17&t=2153 เข้าไปอ่านได้ ปัจจุบันโดนลบไปแล้ว เลยเอามาลงที่นี่เพื่อBack Up

Parallel Extinction

1/2

ณ มุมหนึ่งบนโลกอันไพศาลโจรสลัด2คน กำลังวิ่งหนีอย่างอุตลุดหลบลูกปืนที่แล่นมาหาพวกเขาด้วยเจตนามุ่งร้าย
แต่แล้ว1ในนั้นก็หลบกระสุนไม่พ้นโดนลูกตะกั่วยิงเข้าที่บริเวณใกล้หัวใจ จนล้มตึงลงไปกับพื้น

"ออนจิโน" อีกคนหนึ่งตกตะลึงเรียกชื่อผู้เคราะห์ร้าย
“อย่าเป็นอะไรไปนะ" หลังจบคำเขาก็โกรธเลือดขึ้นหน้า ร่างเริ่มแปรเปลี่ยนไปรูปลักษณ์ทันที

ร่างที่ปรากฎต่อหน้าพวกที่วิ่งไล่ตามล่าพวกเขาคือ ปักษาขนาดยักษ์ที่ทั่วทั้งร่างห่อหุ้มด้วยเปลวเพลิง
ที่ขนาดอยู่ไกลขนาดนี้ก็ยังรู้สึกได้ถึงความร้อนที่ล้อมรอบอยู่ทั่วร่าง
พวกนั้นรู้สึกตัวและหันหลังกลับหนีทันที แต่ไม่ทันที่จะก้าวออกร่างพวกเขาก็ลุกไหม้เป็นเปลวเพลิง และมอดไหม้เป็นเถ้าธุลีในพริบตา
เนสกลับคืนร่างและประคองลูกเรือที่สำคัญไว้ในสองแขน ก่อนออกวิ่งตามหาโรงพยาบาล เพื่อที่จะรักษาเธอคนนี้
แต่ข้างหน้าก็มีกลุ่มคนอีกหนึ่งดักรอไว้ ในมือของพวกเขามีปืนบ้าง ดาบบ้าง หอกบ้าง ง้าวบ้าง และอีกหนึ่งคือโจรสลัดผู้มีพลังพิเศษ
ลูกกระจ๊อกวิ่งเข้ามาหมายจะทำร้ายเนส แต่พวกนั้นก็มีชะตาเดียวกันกับพวกกลุ่มคนเมื่อครู่

หัวหน้าพวกนั้นจึงเข้ามาปกป้องลูกน้องโดยการใช้พลังพิเศษ พลัง"น้ำ"
น้ำของเขาดับเพลิงของเนสสึได้หมด เนสตะโกนลั่นว่าขอให้ยืดเวลาไปก่อนตอนนี้ไม่มีเวลาจริงๆแต่โจรสลัดผู้นั้นไม่ฟัง
เขาเป็นคนออกคำสั่งให้ลูกเรือของตนไล่ล่าเนสสึกับออนจิโนแห่งเรือโจรสลัดฟินิกส์นั่นเอง
เขาเปลี่ยนพลังน้ำของตนกลายเป็นแส้เข้าสกัดเนสสึที่กำลังจะวิ่งหนีทันที
แส้น้ำของเขาฟาดเข้าที่พื้นตรงหน้าที่เนสสึยืนอยู่เมื่อครู่ เนสกระโดดถอยหลังก่อนแปลงร่างเป็นร่างฟินิกส์
ก่อนกระพือปีกก่อสร้างพายุหมุนเพลิงร้อนขนาดใหญ่ถลาเข้าโจมตีโจรสลัดผู้นั้น

แต่เขาก็ได้ใช้โล่วารีกำบังตัวเขาและลูกเรือเอาไว้ได้ เนสสึหงุดหงิดมากขึ้นเร่งพลังเพลิงให้สูงขึ้นอีก ทว่าก็ไม่ได้ผล โจรสลัดประกาศชื่อและจุดประสงค์ของตนว่า“ราบี้” ต้องการที่จะถล่มกลุ่มโจรสลัดของเนสสึ
ก่อนที่จะสลายพลังโล่วารี แล้วโจมตีด้วยน้ำที่ถูกสร้างเป็นสายและพุ่งออกไปอย่างรุนแรง กระสุนสายน้ำนั้นทะลวงไฟของเนสสึแล้วโจมตีสวนกลับไปได้
ร่างฟินิกส์บินหลบหลีกได้อย่างฉวัดเฉวียนคล่องแคล่ว ตอนนี้กำลังคิดหาทาง แต่เขารู้ดีว่าไม่มีทางหนีจากสถานการณ์อันเลวร้ายอย่างนี้ไปได้เลย…

"เซย์ริว ฮิคารุ " ชายคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา
พวกโจรสลัดของราบี้จึงหันไปหาที่มาของเสียงทันที เมื่อสบตากันโดยตรงจึงถือว่าเป็นโอกาสที่ดีที่สุดฮิคารุจึงร่ายต่อ"...ขอบัญชา พวกแกทั้งหมดจงตายซะ"
โดยไม่ขัดขืน ราบี้เปลี่ยนพลังน้ำของตนสร้างเป็นเคียวในรูปร่างของน้ำขนาดใหญ่ล้อมรอบพื้นที่ที่พวกเขายืนไว้
เงื้อมแขนขึ้นและสะบัดลงเป็นสัญลักษณ์การจู่โจม ก่อนปลายแหลมของอาวุธนั้นจะฟาดฟันลงมา เปลี่ยนน้ำที่เกิดจากพลังของราบี้ที่หยดอยู่ทั่วบริเวณก่อนหน้านั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงฉานน่ากลัวทันที ร่างไร้วิญญาณของลูกเรือนับสิบร่วงลงไปกับพื้น แต่ราบี้ที่ครองสติไว้ได้หลบเคียวได้ก่อนที่มันจะปลิดชีวิตของเขาไป แต่ก็รักษาแขนข้างขวาของตัวเองเอาไว้ไม่ได้ เขาจึงวิ่งถอยออกไป

2/2

หลังการต่อสู้จบ

บัดนี้ท้องฟ้าที่เคยส่องแสงสว่างสีสดใสกลับมีเมฆดำมาบดบังซึ่งมาพร้อมกับสายฝนที่ตกอย่างโปรยปราย เนสจึงวิ่งไปยังร่างของรองกัปตันทันที เมื่อไปถึงออนจิโนก็กำลังหอบแสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดทรมารจากแผลที่เธอโดนยิง เธอยื่นมือมาจับมือของเนสสึไว้แน่น

“พี่เนส ออนเจ็บอะ ปวดมากเลย” ออนแสดงสีหน้าตามที่เธอพูด
“ออน... คงจะไม่รอดแน่เลย ใช่มั้ย?” เธอเอ่ยถาม แม้กระนั้นก็ยังคงยิ้ม
“ฮิคารุคุง ฝากพี่เนสด้วยนะ”เธอฝากฝังเซย์ริวที่ตอนนี้มายืนอยู่ข้างๆเนส

“อย่าเป็นอะไรไปนะออน พี่จะพาไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ล่ะ”เนสอุ้มร่างของเธอไว้และกำลังจะออกวิ่งแต่เขาก็คิดขึ้นได้
“ฮิคารุช่วยทีสิ ใช้กีอัสของนาย ช่วยออนที”
“ห้ามเจ็บ ห้ามปวด หรือจะห้ามตาย จะสั่งอะไรก็ได้ ช่วยออนที”เนสร้องขอ
“อืม ได้สิ” เซย์ริว ฮิคารุเผยยิ้มบาง ใช้มือขวาโบกผ่านตาข้างซ้าย

ทันใดนั้นตาที่เคยเป็นแววตาปกติแบบตาข้างขวาในขณะนี้ ก็เปลี่ยนเป็นสัญลักษณ์“กีอัส”ซึ่งเป็นพลังที่จะสามารถทำให้ผู้ใช้บงการผู้อื่นตามใจตนต้องการได้ ก่อนที่จะมองไปยังตาของออนจิโนที่กำลังฝืนลืมตาอยู่ เพราะตอนนี้เธอคงจะทรมานและเจ็บแผลมากเป็นแน่


















































“ตายซะ” เซย์ริว ฮิคารุพูดขึ้น

ทันทีที่คำสั่งส่งไปถึงสมอง เปลือกตาของออนจิโนจึงปิดลง มือที่เคยเกาะไหล่เนสสึไว้ร่วงหล่นลงไปข้างล่างลำตัวอย่างไร้เรี่ยวแรง
เฮือก! เนสสึสะอึก มือของเขาอ่อนแรงทำให้ปล่อยร่างไร้วิญญาณของออนจิโนลงสู่พื้นดังตุบ ขณะนี้ฝนที่เคยโปรยปรายเปาะแปะกลับเทลงมาหนักกว่าเดิม

เนสตัวสั่นมือลุกเป็นไฟแล้วพุ่งเข้าหาเซย์ริว แต่เซย์ริวก็หลบได้ เขาที่ขาดสติสัมปชัญญะอย่างสิ้นเชิงเปลี่ยนร่างเป็นนกฟินิกส์แล้วกระหน่ำปล่อยเพลิงสู่ตำแหน่งที่เซย์ริว
ฮิคารุยืนอยู่อย่างไม่ยั้ง ฮิคารุจึงเรียกปีกเพลิงของตนออกมาหลบการโจมตีของเนส ได้แต่หลบอยู่อย่างนั้นไม่เข้าโจมตีปล่อยให้เนสปล่อยพลังมาอย่างเดียว เพราะเขารู้ว่าอีกไม่นานเนสสึก็คงจะหมดแรง แล้วยิ่งสภาพอากาศฝนตกหนักแบบนี้ด้วยแล้ว ซึ่งก็เป็นไปตามนั้นไม่นานนักเนสสึก็กลับสู่ร่างเดิม ร่างของเขากลับลงมาสู่พื้นที่เคยเป็นตำแหน่งเดียวที่ยืนอยู่ก่อนหน้าพอดี

“เอาสิ ชั้นแพ้แล้ว ใช้กีอัสนายฆ่าชั้นด้วยซะเลยสิ”เนสสึพูดออกมาอย่างสิ้นหวัง ลืมจุดหมายที่จะไปให้ถึงพร้อมกับเรือโจรสลัดของเขาทั้งหมด
“จัดให้” ฮิคารุใช้พลังกีอัสอีกครั้ง ตามองเนสสึที่ตอนนี้แลดูอ่อนแรง และปากขยับว่าคำสั่ง



..........



.........



........



.......




......



.....



....



...



..



.



ซ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา!

พายุฝนข้างนอกยังไม่มีทีท่าว่าจะซาลงไป เนสสึลืมตาตื่นขึ้นมาขยับร่างของตนเองและพบว่ากำลังอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล

เมื่อได้ข่าวว่ากัปตันเรือฟื้นแล้ว พวกลูกเรืออันแสนจงรักภักดีจึงกรูกันเข้ามาดูอาการในห้องของเนสสึทันที

“กัปตันครับ เป็นไงบ้าง”
“อืมม์ สบายดีไม่ต้องเป็นห่วง” เนสสึยิ้มแบบเป็นมิตรตอบกลับไป ในหัวยังคงมึนๆ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ

“แล้วท่านออนจิโนล่ะครับ...” ลูกเรืออีกนายถามขึ้นมา
“ออน...จิโน...”เนสสึทำท่าทางครุ่นคิด
“จิโนไหนเหรอ?” เนสสึถามกลับด้วยสีหน้าสงสัย

เมื่อได้ยินดังนั้นพวกลูกเรือทั้งหมดจึงออกไปจากห้อง ทิ้งให้กัปตันของพวกเขาพักผ่อนต่อ

“เป็นความจริงสินะ ที่ท่านออนจิโนตายแล้ว และท่านเนสสึถูกลบความจำ” ลูกเรือคนหนึ่งพูดขึ้น
“ก็บอกแล้วไง” ชายคนหนึ่งเดินตรงมาทางพวกเขา เขาเป็นคนบอกเรื่องนั้นให้กับลูกเรือของกลุ่มโจรสลัดฟินิกส์ฟัง และข้างๆมีสาวน้อยอีกคนเดินตามมาในมือเธอถือตระกร้าเยี่ยมคนไข้มาด้วย ก่อนจะเดินฝ่าพวกลูกเรือแล้วเข้าไปในห้องของเนสสึ

“เป็นไงบ้างล่ะ” ชายคนนั้นถามผู้ที่อยู่บนเตียง
“อ้าว เซย์ริว ฮิคารุ ”เนสสึเอ่ยชื่อผู้มาเยือน
“ของฝากวางไว้ตรงนี้นะคะ” เตยจิยิ้มให้เนสสึ ก่อนวางของฝากลงบนโต๊ะที่ทางโรงพยาบาลจัดเตรียมไว้ให้

แล้วทั้งสองนั่งอยู่ในห้องคุยกันในห้องนั้น ไม่นานนักฮิคารุก็ขอตัวลากลับ

“อืม ไปก่อนนะมีธุระน่ะ ไว้เจอกันใหม่แล้วกัน” ฮิคารุบอกลา
ทั้งสองเดินออกมาจากห้องพร้อมกลับไปที่เรือโจรสลัดปีกพิสุทธิ์ของตัวเอง
“วันพรุ่งนี้ของเนสสึ จะเป็นยังไงต่อไปนะ...”

เรื่องเล่าต่อจากนั้น...

หลังกลับมาที่เรือฮิคารุจึงนึกย้อนเหตุการณ์กลับไปถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น...

“จัดให้” ฮิคารุใช้พลังกีอัสอีกครั้ง ตามองเนสสึที่ตอนนี้แลดูอ่อนแรง และปากขยับว่าคำสั่ง
“ลืมเรื่องของออนจิโนทั้งหมดซะ…”นี่คือคำสั่งที่ เซย์ริว ฮิคารุบอกออกไปกับเนสสึ

--------------------------------------------------------------------

ตอนอยู่โรงพยาบาล ทั้งคู่ได้นั่งคุยกันอยู่สักพัก...

“อืม จะเล่าได้หรือยัง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่ชั้นได้สติชั้นก็จำอะไรไม่ได้เลย
“ก็นายโดนตามล่าจากพวกกลุ่มโจรสลัดของราบี้หมายหัวน่ะ นายที่อยู่ตัวคนเดียวตอนนั้นสู้พวกมันไม่ได้ แล้วชั้นก็เลยมาช่วยไงล่ะ”ฮิคารุเริ่มเล่า
“แล้ว... ศพผู้หญิงที่อยู่ข้างๆชั้นล่ะ ใครเหรอ?”เนสสึถาม

เซย์ริว ฮิคารุถอนหายใจหนึ่งทีก่อนยิ้มตอบกลับไป
“ชาวบ้านธรรมดาแถวนั้นน่ะ เธอโดนลูกหลงจากพวกราบี้น่ะ ชั้นมาช่วยเธอไว้ไม่ทัน” เขาปั้นสีหน้าตอบเนสสึไปอย่างนั้น ก่อนขอกลับไปเรือของตนเองเพื่อออกเดินทางต่อ

--------------------------------------------------------------------

“ที่ฉันทำ... มันถูกไหมนะ”เขารำพึงกับตัวเอง

“ที่นายทำไปก็เพราะสงสารออนจิโนที่ทรมานเพราะปากแผลถึงได้สั่งคำสั่งที่ทำให้หายจากความเจ็บปวดนั้นใช่ไหมล่ะถึงคำสั่นออกจะดูรุนแรงเกินไปหน่อย
เนสสึก็เหมือนกันที่สั่งให้ลืมทั้งหมดก็เพื่อจะได้ไม่ต้องกังวลอะไรอีกจะได้เดินต่อไปข้างหน้าได้อย่างไม่ต้องเป็นห่วง” เตยจิปลอบใจกัปตันเรือของตน
“อืมม์ ...นั่นสินะ”

แล้วเรือโจรสลัดของกลุ่มปีกพิสุทธิ์ก็ออกห่างจากฝั่ง เพื่อออกเดินทางตามกระแสน้ำไปยังเส้นทางอันแสนกว้างไกลไม่มีที่สิ้นสุดต่อไป...

/FIN…

อืมม์

ปวดหลัง

Maxna_vc85 พิมพ์ว่า:

อืมม์

ปวดหลัง

ปวดขี้

เxี้ย

ฟิคที่ดีที่สุดในชีวิตของผม จะเม้นก็เม้น จะไม่อ่านก็ไม่ต่องอ่านไม่ต้องมาบ่นปวดนู่นปวดนี่

อย่าให้เห็นอีกนะครับ