CEO ~Memories of Destiny~ [Update!] Lightdramon to CEO no Nakama-tachi ตอนที่ 4 - Part II

อืม ไม่เข้าใจเหมือนกันแฮะ ว่าทำไมตอนแรกต้องให้บทแบงค์เด่น -0-

พระเอกก้มักจะเด่นตอนต้นเรื่องอยุ่หละ

อืม โดนพี่โยรุตบด้วย 555

สังเกตพวก
นารุโตะ กินทามะ ดิ

พระเอก มันต้องกวน และ ต้องเจบตัว บ่อย

ไมบทผมมันหน้าเศร้าจัง TT^TT

แล้วของขวัญข้าน้อยล่ะ

Lightdramon to CEO no Nakama-tachi
~ไลท์ดรามอนกับเหล่าผองเพื่อนแห่ง CEO~

ตอนที่ 3

เปรี้ยงงงงงงงงง!
เสียงฟ้าผ่าน่าขนลุกดังนำขึ้นมาก่อนจะตามด้วยแสงสายฟ้าแลบสีขาวโพลนกลืนกินท่วมท้องนภาอันดำมืด สิ่งเลวร้ายเหล่านี้เหมือนกับเป็นลางบอกเหตุน่าสะพรึงของอะไรบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้...
“โกหก... ไม่จริงน่า” เสียงของต่ายที่ฟังดูตื่นตระหนกตกใจดังขึ้นมา น้ำเสียงที่เธอพูดออกมาฟังดูสั่นราวกับกำลังหวาดกลัวในอะไรบางอย่าง
“แบบนี้น่ะ ไม่เอานะ”ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของเตย ตอนนี้เธอเอาใบหน้าซุกไว้ใน2มือ หยาดน้ำตาใสๆไหลรินออกมาอย่างไม่หยุด
“ทั้ง2คนใจเย็นๆนะ”เนสพูดขึ้นมาเพื่อปลอบโยน พร้อมมองไปที่นีสซึ่งมีสภาพไม่ต่างไปจากทั้ง2สาวแต่ดูเหมือนจะเบากว่า
“แต่ว่า ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปล่ะก็…” นีสพูดเหมือนกับว่าจะปฎิเสธคำปลอบของเนส เพราะรู้ว่าถึงยังไงก็ไม่มีหวัง

“ถ้าเป็นแบบนี้... พวกเราต้องอดดูซีรีส์ตอนจบแน่เลย”ทั้ง3สาวตะโกนออกมาพร้อมกัน เตยเอามือปาดน้ำตาก่อนรำพันว่า เจ้าแมวฮานะเนี้ยวโกะจะตายจริงๆหรือเปล่าเนี่ย?
“ฮือ... หลังจบซีรี่ส์แล้วมีข่าวอีกครึ่งชม. อนิเมเรื่องใหม่ตอนแรกก็จะฉายด้วยอะ ทำไงดี เรื่องนี้รอมาตั้งนานนะเนี่ย”ไลท์เริ่มตัดพ้อด้วยอีกคน

ขณะนี้ พวกเราทุกคนนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นที่ไฟกำลังดับมีเพียงแสงเทียน 3ดวงที่วางอยู่บนโต๊ะตรงกลาง กับไฟฉาย1 กระบอกของเบสที่ยังไม่ได้เปิดใช้งานให้แสงสว่างเท่านั้น เพราะสภาพอากาศที่เลวร้ายข้างนอกทำให้ไฟดับทั่วทั้งเมือง ทำเอาทีวีที่กำลังจะฉายรายการโปรดของหลายๆคนดับลงในขณะที่กำลังนั่งรออย่างใจจดใจจ่อ ป่านนี้คนในเมืองส่วนใหญ่ที่ติดซีรีส์สุดโด่งดังก็คงมีอาการเดียวกับทั้ง3สาวในกลุ่มเป็นแน่

แบงค์อุที่เห็นว่าตัวเองไม่มีส่วนเกี่ยวข้องที่จะต้องใช้โทรทัศน์ตอนนี้จึงนอนกลิ้งเล่นอยู่ที่พื้นรอเวลาให้ไฟมา

“อ่า... งั้นชั้นว่าเรามาดูนี่กันดีกว่า พอดีว่าซื้อมาพอดีเลย”เบสหยิบหนังสือบทโทรทัศน์ของซีรี่ส์ขึ้นมา พร้อมเปิดหาหน้าที่เป็นบทของตอนจบที่จะฉายคืนนี้
“อ่านมันให้อารมณ์ได้ไม่ดีเท่า ดูเป็นภาพเคลื่อนไหวนี่นา”เตยพูด
“ก็เหมือนกับอนิเมถ้าไม่ดูสดๆพร้อมกับคนทั้งประเทศมันก็ไม่สนุก”ไลท์พึมพำ

“ไฟดับไม่มีอะไรทำ งั้นเรามาหาอะไรเล่นกันมั้ย?”บีพูดขึ้น ทุกคนที่กำลังเบื่อๆเมื่อได้ยินก็ตอบตกลงทันที พร้อมช่วยกันคิดว่าจะหาอะไรเล่นดี
“ผีถ้วยแก้ว”บอสเสนอ
“ไม่!!!”โดยไม่ต้องคาดเดา เสียงคำตอบก็ดังลั่นออกมาเกือบจะทันทีที่จบคำ
“คิดยังไงเนี่ย มาเล่นเวลาค่ำๆแบบนี้ น่ากลัวจะตาย”ต่ายเอ็ด

ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูช้าๆดังขึ้นจากประตูหน้าบ้านเสียงดัง ทุกคนที่กำลังเงียบนั่งคิดว่าจะทำอะไรพากันนิ่งยิ่งกว่าเดิม ไม่มีใครขยับเคลื่อนไหวกายเลยแม้สักคนเป็นเวลาหลายอึดใจ บรรยากาศเงียบน่าอึดอัดได้ยินแม้กระทั่งเสียงหายใจของตัวเอง ช่างเป็นช่วงเวลาสั้นๆที่น่ากลัวจริงๆ
ในขณะที่ทุกคนกำลังรอให้ใครสักคนลุกไปดูนั่นเอง ประตูห้องนั่งเล่นก็เปิดผางออกเองทั้งๆที่ไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ

กรี๊ดดดดดดดดดด! ว้ากกกกกกกกกกก! จ๊ากกกกกกกกกกกกก!
ทุกคนต่างร้องเสียงหลงดังระงมกันทั่วห้อง แบงค์อุอาการหนักสุด เขาหมอบทรุดตัวลงกับพื้นพร้อมครางหงิงๆ

“ด... ดีเน้อ” เสียงใสๆที่คุ้นเคยดังขึ้น และเมื่อหันขึ้นไปมอง ทุกคนก็โล่งใจอย่างกับยกภูเขาออกจากอก
ภาพที่ทุกคนเห็นเป็นแบบเดียวกันก็คือภีมเพื่อนของพวกเขาที่นานๆจะมาเยี่ยมเยือนคฤหาสน์หรือบ้านของพวกเขาเช่นเดียวกับแม็กหรือเมล่อนกำลังยืนยิ้มอยู่
“พอดีผ่านมาแถวนี้น่ะ แล้วฝนมันตกก็เลยกะว่าจะขอพักที่นี่หน่อย คิดว่าทุกคนน่าจะนั่งอยู่ในห้องนี้ก็เลยถือวิสาสะเข้ามา”ภีมยิ้มอย่างเป็นมิตรพร้อมนั่งลงที่พื้นแบบไม่รู้เลยว่าก่อนหน้านี้ไม่กี่วินาทีในห้องนี้มีบรรยากาศน่ากลัวเกินกว่าจะพรรณนาขนาดไหน ทุกคนนิ่งเงียบรู้สึกยังอึ้งไม่หาย
และแล้วแสงสว่างในห้องก็พลันปรากฏขึ้น 3สาวไม่รอช้าคว้ารีโมทขึ้นมาเปิดโทรทัศน์ทันที ทันไตเติลซีรี่ส์ขึ้นมาบ่งบอกว่ารายการเพิ่งจะเริ่มได้ไม่นาน แล้วทุกคนก็กลับไปนั่งประจำที่บนเก้าอี้ของตนแล้วต่างก็จ้องกันไปในทางเดียวกันรวมถึงภีมเองที่เขาก็ติดซีรี่ส์เรื่องนี้ด้วย

และแล้วค่ำคืนนี้ก็ผ่านไปอย่างเรียบลื่นอย่างเช่นเคย...


/FIN

--------------------------------
ตอนนี้ตัดจบครับ 555
คิดไม่ออก = ='
เดี๋ยวถ้าคิดออก(อาจ)จะมาแก้ไขเน้อ

ไว้เจอกันตอนหน้า ขอบคุณครับ
--------------------------------

อยากอ่านตอนเล่นผีถ้วยแก้วเหมือนกันนะเนี่ย =w=

ชอบตอนรีแล๊กซ์ๆแบบนี้แฮะ
ปกติแต่งแต่เครียดๆ

Lightdramon to CEO no Nakama-tachi
~ไลท์ดรามอนกับเหล่าผองเพื่อนแห่ง CEO~

ตอนที่ 4

1 / ?

เสียงรถยนต์สีดำสนิทดังมาหยุดอยู่ที่หน้าคฤหาสน์แห่งหนึ่งที่ตั้งตระหง่านอยู่อย่างซ่อนเร้น ณ มุมตึกซึ่งคนปกติจะไม่น่าจะมองเห็น มีแต่คนภายในเท่านั้นที่รู้ว่ายังมีทางเข้าอีกทางที่กว้างขวางและเข้า-ออกสะดวกกว่ามุมตึกแคบๆแสนอึดอัดนี่
หลังเสียงของเครื่องยนต์ดับสนิท คนในชุดสูทแต่งตัวมีภูมิฐานก็ลงมาจากรถส่วนตัวและเปิดประตูคฤหาสน์ซึ่งเป็นสำนักงานนักสืบออก และก้าวเท้าเข้าไปข้างใน

---------------------------------------------
“ยินดีต้อนรับครับ” เบสพูดขึ้นหลังจากเห็นแขกผู้มาเยือน
“อืม” ผู้มาถึงทักทายกลับด้วยเสียงเล็กน้อยก่อนจะไปนั่งที่เก้าอี้ซึ่งมีโต๊ะรับแขกวางไว้ แต่ก็ได้ถูกห้าม และถูกเชื้อเชิญเข้าไปในห้องรับแขกซึ่งอยู่ติดกับโต๊ะรับแขกตัวนั้น
“มีธุระอะไรให้พวกเรารับใช้หรอครับ”เบสนั่งลงที่โต๊ะในห้องรับแขกซึ่งใหญ่กว่าโต๊ะตัวข้างนอก
“คือว่า ลูกสาวของฉันกำลังจะแต่งงาน แล้วจู่ๆก็มีจดหมายส่งมาขู่ว่า หากไม่ยกเลิกงานแต่งเสีย ลูกสาวของฉันก็จะถูกฆ่าน่ะ”ชายผู้เป็นเศรษฐีเล่าเหตุการณ์ด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย แต่แล้วใบหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นตกตะลึงจนตาโตเมื่อเห็นว่า มีสมาชิกในกลุ่มCEOเกือบทั้งหมดวิ่งกรูเข้ามาในห้องเพื่อจะรับฟังเรื่องราวด้วย

ไม่นานนักลูกสาวของเศรษฐีที่เป็นเป้าหมายในการถูกลอบสังหารก็เดินทางเข้ามาในห้องนี้ด้วยอีกคน
ตามมาด้วยนีสซึ่งยกถาดแก้วน้ำมาเพื่อเสิร์ฟให้ลูกค้า
“อืม พอดีเลยนะ” เศรษฐีพูดขึ้นเมื่อเห็นนีสเดินมา

“คือว่างานที่จะให้พวกเธอทำก็คือ คอยจับตาดูและทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดให้กับลูกสาวของชั้นในวันแต่งงาน
และหน้าที่สำคัญก็คือให้คนคนหนึ่งในกลุ่มของเธอทำหน้าที่อย่างใกล้ชิดโดยให้รับบทเป็นเพื่อนเจ้าสาวหรือลูกสาวของฉันในวันแต่งงาน ซึ่งฉันก็ได้เลือกกำหนดเอาไว้แล้ว เอ้า! ดูนี่สิ” เขาว่าต่อ และหลังจบประโยคก็หยิบรูปขึ้นมาใบหนึ่งและยื่นให้เหล่าสมาชิกCEOได้ดู และเมื่อทุกคนเห็นก็ต้องตกตะลึง

“นี่มันรูปพี่นีสนี่นา คุณไปเอารูปเธอมาจากไหนเนี่ย” บีหนึ่งในสมาชิกถามอย่างสงสัย
“เปล่าไม่ใช่หรอก นั่นน่ะรูปเพื่อนลูกสาวของฉันจริงๆ หน้าคล้ายกันมากเลยใช่ไหมล่ะ ฉันเลยตกลงจะให้เธอรับบทสำคัญในงานนี้ไง” เศรษฐีว่าพร้อมมองไปยังนีสทีนึงสลับกับรูปใบนั้นทีนึง
“จะว่าต่างก็ต่างกันอยู่แฮะ”มีบางคนในกลุ่มแสดงความคิดเห็น

“เอ่อ ... คือว่า ฝากด้วยนะคะ”ลูกสาวของเศรษฐีพูดขึ้นมา ก่อนจะแนะนำตัวเองให้รู้จัก ชื่อของเธอก็คือ เรนนี่ เธอพูดชื่อของเธอพร้อมกับก้มตัวน้อยๆ ดูท่าจะเป็นคนที่เรียบร้อยทีเดียว บวกกับหน้าตาที่ดูงดงามแล้ว ใครได้เป็นเจ้าบ่าวนี่คงโชคดีน่าดู

---------------------------------------------

มีต่อน่อ~

Lightdramon to CEO no Nakama-tachi
~ไลท์ดรามอนกับเหล่าผองเพื่อนแห่ง CEO~

ตอนที่ 4

2/?

3 วันต่อมา
ณ งานเลี้ยงแต่งงานที่จัดอย่างหรูหราตามสไตล์คนมีสตางค์
ตอนนี้ทุกคนในกลุ่มCEOก็ได้เข้ามาร่วมในงานเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนนี้แบงค์อุก็หายไปจากบริเวณที่เขายืนกันอยู่เพื่อไปตักอาหารมาทานซึ่งในงานจัดเป็นแบบค็อกเทลซึ่งเป็นแบบประเภทมีอาหารว่าง ขนมต่างๆ ไว้ให้แขกที่ร่วมงานเดินเลือกหยิบ รับประทานตามใจชอบ ซึ่งทุกคนก็ปล่อยไปตามน้ำ

นีสที่ตอนนี้รับบทเป็นเพื่อนเจ้าสาวอย่างเต็มตัวแล้วก็ได้ยืนถ่ายรูปกับแขกผู้มีเกียรติอยู่บริเวณด้านนอก พร้อมรายงานสถานการณ์ให้กับทุกคนในกลุ่มฟังผ่านทางเครื่องมือติดต่อสื่อสารในรูปแบบโทรศัพท์จิ๋วที่ติดไว้ที่ตุ้มหูเล็กๆสีชมพูส่องประกายแวววาวสดใสเป็นระยะๆ

เธอเดินไปทางด้านหน้าและได้พบกับเจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าบ่าวซึ่งทั้ง3คนรวมถึงเจ้าสาวด้วยเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เธอเห็นว่าทั้ง3คนเวลาอยู่ด้วยกันแล้วท่าทางดูมีความสุขมากจริงๆ สังเกตอย่างเห็นได้ชัดจากรอยยิ้มที่มีให้เห็นอยู่ตลอดเวลา เจ้าสาวเองก็ได้แนะนำให้เธอรู้จักกับเจ้าบ่าวที่ชื่อ วินนี่ กับเพื่อนของเขาที่ชื่อ ซันนี่

และแล้วก็ได้เวลาที่เจ้าสาวกับเจ้าบ่าวจะได้เปิดตัวในงาน นีสเดินตามทั้ง3คนไปบนเวที ซึ่งแขกเหรื่อที่อยู่ในงานก็ปรบมือต้อนรับแสดงความยินดีกันอย่างพร้อมเพรียงเสียงดัง ทำให้คู่บ่าวสาวอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างเคอะเขิน โดยหารู้ไม่ว่าเวลานี้อาจจะมีใครคนหนึ่งอาจจะกำลังเพ่งสายตาอาฆาตมาด้วยแววตาอันชั่วร้ายก็เป็นได้ แต่แบงค์อุก็ยังคงไม่รู้ร้อนรู้หนาวยังเดินล่องลอยไปคว้าของกินจากทุกๆจุดที่มีอาหารวางไว้ จนเนสทนไม่ไหวเดินไปลากตัวเขากลับมาให้รวมกลุ่มกับทุกคนเผื่อมีกรณีฉุกเฉินอะไรเกิดขึ้น แต่เขาก็ดิ้นรนพยายามจะเดินต่อเพราะอาจจะไม่มีโอกาสมางานเลี้ยงหรูๆแบบนี้อีกแล้วก็ได้ ขอกินให้จุใจก่อน งานค่อยว่ากันทีหลัง จนสุดท้ายเตยก็ต้องใช้วิธีทุบหัวเรียกคืนคืนสติแบบทุกทีเขาถึงจะกลับเป็นปกติและยืนนิ่งๆพร้อมทำหน้าบูดบึ้งไม่พอใจ และเมื่อแบงค์อุทำตัวเป็นปกติ พิธีเปิดบนเวทีก็จบลงพอดี

แล้วก็ถึงเวลาของช่วงพัก นีสและเรนนี่จึงได้ไปที่ห้องพักส่วนตัวเพื่อรอให้ถึงเวลาสำคัญ เจ้าบ่าวกับเพื่อนของเขาเองก็แยกย้ายกันไปที่อีกห้องซึ่งอยู่แยกกัน ชาย-หญิง

เมื่อถึงห้องส่วนตัวนีสก็บอกให้เรนนี่ระวังภัยเพราะว่าอาจจะมีคนซ่อนอยู่ในนี้ แต่เมื่อสำรวจจนแน่ใจแล้วนีสจึงปล่อยให้เรนนี่เข้าไปพักพร้อมกับตัวเธอก็เข้าไปด้วย ระหว่างที่นีสนั่งพักเพื่อให้หายเหนื่อยจากการทำงานเธอก็สังเกตเห็นอาการผิดปกติของเรนนี่ซึ่งเป็นเจ้าสาว

“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ คุณเรนนี่”เธอถามด้วยความห่วงใย
“ค... คือว่า”เรนนี่ตอบแบบบติดๆขัดๆ
“นีสจังคือว่าจริงๆแล้ว ชั้นมีเรื่องจะสารภาพ ขอโทษ ชั้นไม่นึกว่ามันจะเป็นแบบนี้ ขอโทษ ชั้นไม่อยากจะทำให้คนดีๆที่ไม่รู้เรื่องอย่างเธอเข้ามาเกี่ยว”เธอเพ้อออกมาอย่างกระวนกระวาย ทำให้ใบหน้าที่งดงามตอนนี้เปลี่ยนไป จนนีสตกใจคิดว่าเป็นคนละคนกันเลยทีเดียว

นีสพยายามปลอบเธอให้ใจเย็นๆและค่อยๆเล่า จนเธอสารภาพความจริงทั้งหมดออกมา ซึ่งมันเป็นความจริงอันน่าตกตะลึง...

-----------------------------------

ตอนนี้ให้นีสซังรับบทตัวเด่นน่อ เพราะว่าเพิ่งผ่านวันเกิดของนีสซังไปได้ไม่นาน
ตัวละครตัวอื่นก็เลยไม่ค่อยมีบทสักเท่าไหร่ในตอนนี้ (ผมยังไม่มีบทเลย +เหมือนแบงค์จะเด่นสุดอีกแล้ว แต่ก็นะ เอาไว้คั่นเวลาบ้าบอกับคดี)
ยังไงก็ฝากตอนที่4นี่ไว้ด้วยนะครับ ตอนนี้พยายามจะแต่งให้ดีพอสมควรเลยทีเดียว

-----------------------------------

หนุกจัง หนุกก่าฟิคที่ผมแต่งอีก น่าติดตามอยากอ่านตอนต่อไปแล้ว